Wanneer ik als kind iets doe zonder na te denken zegt mijn vader ‘Je lijkt wel een kip zonder kop’. Ik pas vervolgens mijn gedrag aan, probeer na te denken voor ik iets zeg of doe, ga studeren en maak carrière. En zo word ik een kop zonder kip.
Op 11 maart 2020, één dag voordat de coronapandemie uitbreekt, zegt de Raad van Toezicht van woonzorgcentrum Sint Anna in Boxmeer, na 10 jaar het vertrouwen in mij als bestuurder op. Ik voel mezelf bevriezen. In het laatste functioneringsgesprek, december 2019, is het vertrouwen in mij en de toekomst uitgesproken. Hoe kan het in drie maanden zo veranderen? Diep van binnen weet ik meteen waarom. Ik kan mijzelf niet meer aanpassen.
Mijn passie is een gezondheidszorg waarin de totale mens centraal staat. Daarvoor pas ik mijzelf al jaren aan en zet ik mijn ergernis over het zorgsysteem opzij. Probeer ik in de jaren dat ik bestuurder ben een nieuwe besturingsfilosofie in te voeren. De RvT leden begrijpen mij niet. Zien mij als een kip zonder kop wanneer ik tegen het systeem in ga. Zestig uur in de week werk ik om mijn gelijk te halen. Dit werkt averechts. Bewoners en collega’s zijn tevreden maar de RvT ziet het anders. Ieder woord van kritiek is voor mij aanleiding om er nog een schepje bovenop te doen. Ik reik niet uit maar ploeter door en bedenk oplossingen voor de problemen. Met enorme strengheid voor mijzelf doe ik alles vanuit mijn hoofd, zonder naar mijn lichaam te luisteren.
De coronapandemie slaat hard toe bij Sint Anna en er sterven veel bewoners. Op dat moment stoppen als bestuurder is voor mij geen optie en ik blijf doorwerken. Ik stuur Sint Anna door de eerste coronagolf heen. De door mij ingelichte stafleden, ondernemingsraad en cliëntenraad zijn teleurgesteld in de RvT. Zij willen niet dat ik wegga, terwijl mijn advocaat adviseert niet te vechten maar te schikken. Ik besluit Sint Anna los te laten en mijzelf volledig te gaan wijden aan de opleiding tot Levenstherapeut. Mijn hart in plaats van mijn hoofd te gaan volgen en ik voel dat het klopt.
En nu, twee jaar later, heb ik mijn eigen praktijk voor Levenstherapie geopend. Nog wat ongeduldig wachtend op cliënten vertelt een oud collega over de cursus ‘schrijf met je lijf’. Ik voel meteen dat dat is wat ik nu wil doen. Altijd al heb ik graag willen schrijven. Mijn enorme ervaring in de gezondheidszorg kan ik hiervoor gebruiken. Schrijven vanuit mijn eigen waarheid, zonder mijzelf aan te hoeven passen. Daarnaast denk ik dat wat ik schrijf belangrijk kan zijn voor de motivatie van zorgmedewerkers. Sommige mensen in mijn omgeving denken dat ik mijn mooie carrière heb weggegooid. Zelf voel ik dat alles wat ik gedaan heb ergens voor nodig is. Daarom wil ik met zachtheid vanuit mijzelf leren schrijven. Hiermee misschien geen grote maar een kleine bijdrage leveren aan goede gezondheidszorg. Lekker schrijven als een kip mét kop:-)